Monthly Archives Wrzesień 2017

09/25/2017, Kategorie  Praktyka | No comments

Przy niskich skalach progresji podatkowej dochody państwa rosną szybko, gdyż niewielki ciężar podatkowy powoduje wzrost aktywności gospodarczej, a w konsekwencji wzrost dochodów będących przedmiotem opodatkowania. W miarę podnoszenia stawki podatkowej dochody jeszcze rosną, ale wolniej. Ilustruje to odcinek LK, a jeszcze wyraźniej odcinek KH. W punkcie H (high income – najwyższy dochód) następuje przesilenie, gdyż dalszy wzrost stawki podatkowej będzie wywoływać ograniczanie działalności gospodarczej, a w konsekwencji spadek dochodów budżetu. W krańcowym przypadku, przy stawce podatkowej wynoszącej 100% dochody zupełnie zanikną. Krzywa Laffera ilustruje także zależność odwrotną, tzn. zmniejszenie stawki podatkowej, np. z punktu P do punktu N lub H, spowoduje wzrost dochodów państwa z tytułu podatków.

09/23/2017, Kategorie  Praktyka | No comments

Do klasycznych podziałów wydatków publicznych należy ich podział ze względu na przeznaczenie na cele bieżące oraz na cele średnio- i długookresowe. W oparciu o to kryterium rozróżnia się:

09/22/2017, Kategorie  Teoria | No comments

Z międzygeneracyjnego charakteru redystrybucji dochodów przez ubezpieczenia społeczne wynika też ważna dla gospodarki sprzeczność między celami czysto ekonomicznymi a celami społecznymi. Nadmierne obciążenie składkami ubezpieczeniowymi generacji czynnej zawodowo obniża motywację do pracy, pozostaje więc w kolizji z efektywnością gospodarowania, czyli – w ostateczności – z procesami wzrostu gospodarczego. Sprzeczność ta przejawia się w ostrej postaci wówczas, gdy ubezpieczenia (składki) mają charakter przymusowy, gdy w system emerytalno-rentowy wbudowane są elementy pozaubezpieczeniowe (fiskalne).

09/21/2017, Kategorie  Teoria | No comments

Punktem wyjścia analizy jest założenie, że w okresie od T0 do Tl występował stan równowagi między dochodami a wydatkami. W następnym okresie, od Tt do T2, strumień dochodów budżetowych był większy niż strumień wydatków, czego skutkiem jest dodatnie saldo (nadwyżka budżetowa), przekształcające się w akumulację publiczną. W kolejnym okresie, od T2 do T3, także występuje nadwyżka budżetowa (100 jednostek), ale wartość akumulacji publicznej wzrasta już do 150 jednostek. Następny rok budżetowy przynosi deficyt. Zakumulowane w poprzednich okresach nadwyżki pozwalają pokryć ten deficyt bez konieczności zadłużania się. Co więcej, zachowana została część zgromadzonych wcześniej finansowych zasobów publicznych (80 jednostek). Chociaż więc w okresie od T3 do TĄ budżet wykazał deficyt w ujęciu rocznym, to przy uwzględnieniu zakumulowanych poprzednio finansowych zasobów publicznych wciąż występuje dodatnie saldo. Sytuacja zmie- nia się w okresie od Ti do Ts, kiedy to deficyt budżetowy jest większy niż finansowe zasoby publiczne, co doprowadza do powstania długu publicznego. Dług ten utrzymuje się nadal (choć się zmniejsza) mimo że w okresie następnym, w ujęciu strumieniowym, znowu pojawiła się nadwyżka budżetowa.