Daily Archives 07/02/2015

Instytucjonalne podstawy polityki fiskalnej

Realizacja wymienionych głównych celów polityki fiskalnej: zaspokojenie popytu władz publicznych na pieniądz, a w konsekwencji realizacja funkcji władz publicznych, jak też wykorzystywanie instrumentów polityki fiskalnej do celów polityki ekonomicznej i społecznej, wymaga dobrze rozwiniętych instytucjonalnych podstaw prowadzenia tej polityki. Chodzi w szczególności o:

przeczytaj resztę

Finansowanie procesów alokacji dóbr publicznych i dóbr społecznych

Finansowanie procesów alokacji dóbr publicznych i dóbr społecznych jest możliwe tylko przy określonym systemie wyrzeczeń jednostek, które pozbawiane są części dochodów – oddają je na rzecz społeczeństwa (państwa) lub wspólnot lokalnych. Termin „wyrzeczenia” ma tutaj szczególne znaczenie, gdyż w istocie jednostki (obywatele) są zmuszane do tych wyrzeczeń. Stąd też lepsze jest określenie ekonomicznych skutków redystrybucji dochodów jako ciężarów ponoszonych przez jednostki na rzecz ogółu. Wyłania się tutaj nowy aspekt redystrybucyjnej działalności władz publicznych, a mianowicie indywidualne kryteria tych ciężarów. Powstają pytania: jakie instrumenty zastosować i w jaki sposób je zbudować, aby przez działalność redystrybucyjną nie naruszać w rażący sposób interesów ekonomicznych poszczególnych jednostek, gdyż mogłoby to prowadzić do zagrożenia ich egzystencji i rozwoju. Zagadnienie to ma także wymiar etyczny.

przeczytaj resztę

Redystrybucyjne skutki podatków – kontynuacja

Zjawisko rozkładu dochodów w: społeczeństwie z punktu widzenia kryterium równości analizuje się za pomocą krzywej Lorenza: jej kształt przedstawia rys. 14. Krzywa 0C reprezentuje idealny (absolutny) rozkład dochodów w społeczeństwie. Interpretacja tej krzywej jest następująca: jeżeli dochody znajdujące się w dyspozycji społeczeństwa równają się 100%, to zgodnie z krzywą absolutnej równości procentowy udział ludności w tych dochodach odpowiada idealnie strukturze dochodów. Oznacza to, że np. 10% ludności dysponuje 10% dochodu, 50% ludności dysponuje 50% dochodu itd. Wraz z przesuwaniem się do góry po krzywej idealnej równości 0C wzrasta w jednakowym tempie udział ludności w dochodach społeczeństwa ogółem. Przeciwieństwem krzywej idealnej równości jest krzywa idealnej nierówności. W krańcowej (abstrakcyjnej) sytuacji można wyobrazić sobie, że jedno gospodarstwo domowe (jedna osoba) dysponuje wszystkimi dochodami społecznymi.

przeczytaj resztę