Gdy przystępuje się do studiowania określonej dziedziny wiedzy, niezbędne jest – w miarę precyzyjne – określenie jej przedmiotu, celów poznawczych, metody badawczej, funkcji spełnianych wobec praktyki itd. Nie zawsze jest to możliwe. Rozwój nauki w ogóle i postępująca specjalizacja badań powodują, że szereg dyscyplin ,,zgłasza pretensje” w stosunku do danego przedmiotu poznania. Inaczej mówiąc, zjawiska i procesy występujące w otaczającym nas świecie są przedmiotem zainteresowania różnych dyscyplin. Fakt ten należy uznać mimo wspomnianych trudności definicyjnych – za pożyteczny dla rozwoju nauki. Interdyscyplinarne podejście do zjawisk i procesów występujących w przyrodzie oraz w społeczeństwie pozwala lepiej rozpoznać ich istotę i rządzące nimi prawa.
W procesie poznawczym ważna jest metoda, którą posługują się poszczególne dyscypliny wiedzy. Różne podejścia – ze względu na zastosowaną metodę – do danego przedmiotu są wielce pożyteczne, jeśli chodzi o realizację poznawczych i aplikacyjnych celów nauki.
Przedstawione wyżej abstrakcyjne rozważania dotyczące definicji jakiejkolwiek dziedziny wiedzy mają konkretny cel, jest nim wyjaśnienie przyczyn trudności ze zdefiniowaniem nauki o finansach publicznych1. Trudności te są zresztą pochodną trudności występujących przy definiowaniu nauki finansów, a przymiotnik „publiczne” wcale nie ułatwia zadania. Należy zresztą zauważyć, że charakter definicji nauki o finansach publicznych jest zdeterminowany – co zrozumiałe – rodzajem dyscypliny, w ramach której jest ona formułowana. Inaczej rozłożone są akcenty w definicjach ekonomicznych, a inaczej np. w definicjach prawniczych.
Leave a reply