Przy niskich skalach progresji podatkowej dochody państwa rosną szybko, gdyż niewielki ciężar podatkowy powoduje wzrost aktywności gospodarczej, a w konsekwencji wzrost dochodów będących przedmiotem opodatkowania. W miarę podnoszenia stawki podatkowej dochody jeszcze rosną, ale wolniej. Ilustruje to odcinek LK, a jeszcze wyraźniej odcinek KH. W punkcie H (high income – najwyższy dochód) następuje przesilenie, gdyż dalszy wzrost stawki podatkowej będzie wywoływać ograniczanie działalności gospodarczej, a w konsekwencji spadek dochodów budżetu. W krańcowym przypadku, przy stawce podatkowej wynoszącej 100% dochody zupełnie zanikną. Krzywa Laffera ilustruje także zależność odwrotną, tzn. zmniejszenie stawki podatkowej, np. z punktu P do punktu N lub H, spowoduje wzrost dochodów państwa z tytułu podatków.
W rzeczywistości kształt krzywej Laffera jest różny dla różnych krajów, systemów podatkowych itp., jednakże krzywa ta ilustruje w sposób jasny związek między ciężarami podatkowymi a aktywnością gospodarczą, czyli stopniem wykorzystania zasobów w gospodarce. Równie ważne jest to, że z krzywej Laffera wynikają istotne przesłanki dla polityki podatkowej państwa. Jeżeli polityka ta jest zorientowana na szybkie powiększanie dochodów państwa przez wzrost stawek podatkowych, to okaże się, że w dłuższym okresie wystąpi zjawisko przeciwne – dochody państwa zaczną spadać.
Leave a reply