Podatki od dochodów, podobnie jak podatki majątkowe, są najbardziej klarownym przykładem zawłaszczania przez władze publiczne dochodów prywatnych. Przedmiotem opodatkowania jest dochód, najczęściej dochód z pracy i dochód z prowadzenia działalności gospodarczej. Również podatki od dochodu mają specyficzne cechy, które muszą być wzięte pod uwagę przy posługiwaniu się tym instrumentem fiskalnym. Chodzi w szczególności o to, że:
– 1. Podatki dochodowe nawiązują wprost do nadwyżki ekonomicznej wypracowanej przez podmioty. W wyniku interwencji fiskalnej państwa za pomocą podatków przychodowych następuje więc „dzielenie się” dochodem podatnika z państwem, co oznacza bezpośrednią redystrybucję dochodów w gospodarce i społeczeństwie.
– 2. Abstrahując – na razie – od skal podatkowych, można zauważyć, że podatki dochodowe są narzędziem realizacji zasady powszechności opodatkowania, a ponadto sięgają do jednoznacznej, co do treści ekonomicznej, kategorii dochodu. Podatki dochodowe mogą więc być także narzędziem realizacji zasady sprawiedliwego rozłożenia ciężarów publicznych.
– 3. Podatki dochodowe są bardziej korzystne dla podatnika niż dla władz publicznych. Ta cecha podatków dochodowych ma szczególne znaczenie przy planowaniu dochodów publicznych (budżetowych), gdyż niektóre podatki dochodowe oparte są na rentowności, którą z kolei trudno z góry określić. Dochodzi tutaj jeszcze, wcale nie teoretyczna, możliwość manipulowania podstawą opodatkowania (zyskiem brutto, dochodem brutto) przez zawyżanie kosztów.
Leave a reply