W ujęciu klasycznym rynek pracy kształtowany jest przez podaż i popyt na siłę roboczą oraz cenę pracy żywej. Jeżeli cena ta jest podwyższana przez nakładanie podatków, to nie może to pozostawać bez wpływu na sytuację na rynku pracy. Związek między podatkiem a rynkiem pracy można przedstawić w ujęciu graficznym: ilustruje to rys. 11.
Jeżeli przyjmiemy, że podaż siły roboczej jest nieskończenie elastyczna, to równowaga między podażą pracy (krzywa OC) a popytem na nią (krzywa PR) przy stawce płac (0P) znajdzie się w punkcie E. Równowaga ta zostanie naruszona w wyniku opodatkowania płac. Krzywa popytu na siłę roboczą przesunie się w dół. Zauważmy, że przed opodatkowaniem liczba przepracowanych godzin, której odpowiada odcinek OB, przy płacy 0P dawała globalną wartość nakładów pracy odpowiadającą polu prostokąta 0PEB. Przebieg krzywej podaży siły roboczej świadczy o tym, że część godzin pracy była opłacana w przedziale między punktem 0 a punktem P, co oznaczało, że praca ta wytwarzała nadwyżkę dla przedsiębiorstwa, której odpowiadało pole trójkąta 0PE, a wartość płacy odpowiadała polu trójkąta 0EB.
Wprowadzenie podatku zmieniło proporcję podziału dochodu wypracowanego przez siłę roboczą między pracowników a przedsiębiorstwo. Podatek nałożony na płace w wysokości P’P spowoduje więc wzrost dochodów państwa odpowiadający prostokątowi P’PFE’, obniżenie płacy netto do poziomu spadek płac za wszystkie przepracowane godziny, co odpowiada polu trójkąta 0E’A, oraz zmniejszenie nadwyżki dochodów przedsiębiorcy.
Leave a reply