Transfery zewnętrzne oznaczają zasilanie podmiotów prywatnych w pieniądz pochodzący ze środków publicznych: mogą one być związane z finansowym wspieraniem przez władze publiczne realizacji ważnych celów społecznych i gospodarczych. Mogą to być np. transfery na rzecz spółdzielczego i prywatnego budownictwa mieszkaniowego czy transfery na rzecz prywatnego rolnictwa.
Należy zauważyć, że pojęcie „transfer” jest kategorią ogólną, w ramach której mogą występować różne odmiany. Zależy to od konkretnego systemu wydatkowania funduszy publicznych oraz od realizowanych przez władze publiczne celów. Chodzi o to, czy zasilane z funduszy publicznych podmioty muszą spełniać jakieś szczególne warunki oraz jaki stopień swobody chcą pozostawić gestorzy środków publicznych realizatorom celów i zadań publicz- nych. W związku z tym można zwłaszcza wyróżnić takie odmiany transferów, jak:
– dotacja podmiotowa,
– dotacja przedmiotowa.
Pierwszy rodzaj transferu ma charakter ogólny i jest związany z całokształtem działalności danego podmiotu. Drugi rodzaj transferu wiąże ilość środków publicznych z konkretnymi potrzebami lub celami wydatkowania.
Z punktu widzenia kryterium gospodarka krajowa – zagranica wydatki publiczne dzielą się na
– wydatki krajowe,
– wydatki zagraniczne.
Mogą one mieć zarówno formę wydatków realnych jak i wydatków transferowych. W przypadku zagranicznych wydatków publicznych chodzi np. o zakupy rządowe dokonywane poza granicami kraju, jak i o transfery dokonywane na rzecz zagranicy, np. z tytułu kosztów obsługi zagranicznego długu publicznego. Znaczenie podziału wydatków publicznych na krajowe i zagraniczne wynika z ich wpływu na redystrybucję PK.B dokonywaną przez wydatki publiczne między krajem a zagranicą.
Leave a reply