Opisana sytuacja występuje jednak rzadko w przypadku dóbr publicznych. Najczęściej jest tak, że pewna część wspólnoty w ogóle nie odnosi żadnych korzyści z utrzymywania istniejących lub tworzenia nowych dóbr publicznych. Dlatego też decyzja o tym, czy dane dobro ma służyć wspólnocie (społeczeństwu) w różnym stopniu, a obciążać wspólnotę (społeczeństwo) w jednakowym stopniu musi zapaść na drodze głosowania i podporządkowania się woli większości wyborców.
przeczytaj resztę
Dla kształtu stosunków finansowych banku centralnego i rządu nie bez znaczenia jest to, czyją własnością jest bank centralny, a zwłaszcza, czy jest on własnością państwa. Niewątpliwie państwowa własność banku centralnego jest poważnym atutem w ręku rządu przy ewentualnym wymuszaniu decyzji o finansowaniu deficytu budżetowego.
przeczytaj resztę
O ile pojawienie się funkcji socjalnych państwa miało charakter stopniowy, ewolucyjny, o tyle wkroczenie państwa w sferę gospodarki odbyło się gwałtownie. Co prawda, już w okresie merkantylizmu państwo zaczęło wykorzystywać instrumenty fiskalne (cła) do realizacji celów gospodarczych, sprowadzających się do ochrony rynku wewnętrznego i gospodarki przed napływem obcych towarów, rujnujących – jak wówczas myślano – gospodarkę krajową, to jednak ogólnie można stwierdzić, że aż do czasów wielkiego kryzysu gospodarczego z lat 1929-1933 rola państwa w sferze gospodarki była minimalna. Taka postawa państwa wynikała z obowiązującej doktryny gospodarczej, wedle której państwo powinno dystansować się od gospodarki. Kształtowanie się procesów gospodarczych – stosownie do tej doktryny – jest wyłącznie rezultatem działania mechanizmów i praw rynkowych. Wszelkie działania państwa w sferze gospodarki wywoływałyby zakłócenia w funkcjonowaniu tego mechanizmu. Doktrynę tę odrzucono głównie z dwóch powodów:
przeczytaj resztę