Dla kształtu stosunków finansowych banku centralnego i rządu nie bez znaczenia jest to, czyją własnością jest bank centralny, a zwłaszcza, czy jest on własnością państwa. Niewątpliwie państwowa własność banku centralnego jest poważnym atutem w ręku rządu przy ewentualnym wymuszaniu decyzji o finansowaniu deficytu budżetowego.
Wspomniana wcześniej odpowiedzialna rola banku centralnego w gospodarce i społeczeństwie spowodowała, że współcześnie regułą jest, że bank centralny jest własnością państwa. Tak jest w przypadku Banku Anglii, Banku Francji, Bundesbanku i wielu innych narodowych banków centralnych. Pewnym wyjątkiem jest System Rezerwy Federalnej USA, który spełnia funkcje banku centralnego, ale nie jest własnością państwa, jest własnością banków, które tworzą ten system.
Forma własności banku centralnego nie może być jednak przeceniana: praktyka krajów zachodnich dowodzi, że w ramach tej samej formy własności stopień uzależnienia banku centralnego od rządu może być bardzo różny. Bundesbank jest wzorcowym przykładem pełnej autonomii. Na drugim biegunie znajduje się Bank Anglii, którego decyzje pozostają pod silnym wpływem rządu. Z kolei autonomia niepaństwowego Systemu Rezerwy Federalnej USA jest niekiedy określana jako fikcyjna9. Innymi słowy, państwowa własność i nasi. banku centralnego nie przeszkadza w budowaniu partnerskich stosunków z rządem, ani też działalności banku centralnego w oderwaniu od decyzji rządowych.
Leave a reply