Bank Anglii powstał w 1694 r. jako bank emisyjny i depozytowy. Pomyślany był jako instytucja publiczna, gdyż jego kapitał zakładowy powstał w wyniku subskrypcji publicznej. W 1946 r. Bank Anglii został znacjonalizowany i jako taki przeprowadza operacje finansowe państwa oraz jest organem polityki finansowej rządu.
Relacje Banku Anglii z rządem określa ustawa z 1946 r. Na mocy tej ustawy rząd (Ministerstwo Skarbu) może wydawać dyrektywy dla Banku. Wprawdzie wydawanie dyrektyw przez rząd jest opiniowane przez Gubernatora Banku, ale nie ma on prawa sprzeciwu.
Bank Anglii jest bankiem rządu. Prowadzi rachunek depozytów publicznych (public deposits), za pomocą którego dokonuje się płatności rządowych oraz gromadzi dochody i wpływy. Rachunek depozytów publicznych obejmuje:
– Narodowy Fundusz Pożyczek (National Loans Fund), przez który dokonywane są wszystkie operacje związane z długiem publicznym.
– Dochody skarbu państwa (Exchequer) z tytułu podatków.
Środki finansowe utrzymywane na rachunku Depozytów Publicznych nie są wysokie, ponieważ nadwyżki dochodów budżetowych ponad wydatkami natychmiast są przeznaczane na spłatę zobowiązań z tytułu długu publicznego. W odniesieniu do Rachunków Depozytów Publicznych Bank Anglii wykonuje polecenia rządu, pełni więc nie tyle rolę bankiera, ile kasjera rządu. Rozważmy teraz sprawy najważniejsze, tzn. jaka jest rola i jaki jest udział Banku Anglii w finansowaniu deficytu budżetowego i zarządzaniu długiem publicznym.
Leave a reply