Poglądy Keynesa, które wywarły tak silny wpływ na teorię finansów publicznych, zostały rozwinięte przez wielu ekonomistów. Należy do nich zaliczyć zwłaszcza amerykańskiego ekonomistę Alvina Harveya Hansena (1887- _1975)36 Hansen zasłynął m.in. tym, że w sposób kategoryczny odrzucił zasadę zrównoważenia budżetu. Nie oznaczało to bynajmniej lekceważenia równowagi ogólnej w gospodarce. Idea poglądów Hansena sprowadza się do twierdzenia, że równowaga budżetowa nie może być celem samym w sobie, że powinna być traktowana jako jeden z elementów funkcjonowania ogólnego mechanizmu gospodarki rynkowej. Stąd też Hansen zalecał takie finansowanie wydatków rządowych, aby gospodarka powróciła do równowagi, aby nastąpił powrót do pełnego wykorzystania zdolności wytwórczych i likwidacji (ograniczenia) bezrobocia. Cele te można osiągnąć stosując jedną z czterech metod finansowania wydatków rządowych, przy czym rząd (państwo) powinno działać według następującego scenariusza37:
Zaciągać kredyty w bankach handlowych podczas depresji: Hansen uzasadnia to faktem, iż kredyty bankowe oddziałują najbardziej ekspansywnie na gospodarkę.
Zaciągnięte kredyty bankowe dadzą gospodarce silny impuls rozwojowy, wyrażający się wzrostem dochodu narodowego oraz wzrostem oszczędności: impuls ten nie jest jednak na tyle silny, aby zlikwidować bezrobocie, wobec tego dalszy wzrost gospodarki jest możliwy przez finansowanie wydatków publicznych i zwiększanie popytu. Źródłem finansowania wydatków – w tej fazie przywracania równowagi – są wspomniane wyżej oszczędności. Termin ,.recesja” wprowadzono w Stanach Zjednoczonych w roku 1937 w celu określenia kolejnego ostrego załamania w gospodarce w warunkach istniejącej wciąż w tym kraju depresji: por. J.K. Galbraith Ekonomia w perspektywie. Krytyka historyczna. PWE, Warszawa 1991, s. 234.
Leave a reply