– 1. Przymusowy charakter
– 2. Natychmiastowe zubożenie podatnika
– 3. Obciąża obecne pokolenia
– 4. Przerzucany w cenę – inflacjogenny
– 5. Podmiotowy przekrój podatników jest inny niż pożyczkodawców
– 6. Może spowodować wybuch społeczny
– 7. Może wywołać zjawisko ucieczki przed podatkami 1. Dobrowolny charakter
– 2. Potencjalne zubożenie podatnika
– 3. Obciąża przyszłe pokolenia
– 4. Działanie dełlacyjne
– 5. Obligacja może być przedmiotem sprzedaży
– 6. Wywołuje transfer dochodów od przyszłych podatników do obecnych posiadaczy papierów wartościowych (rentierów)
– 7. Może być przyczyną dewaluacji pieniądza
– 8. Prowadzi do zmniejszenia globalnej siły nabywczej, ale nie zawsze indywidualnej siły nabywczej
– 9. Może wyrażać poparcie społeczeństwa dla władzy
– 10. Może być narzędziem zmiany struktury gospodarki (finansowanie inwestycji)
– 11. Może wpływać na koniunkturę gospodarczą (antyinflacyjne wchłanianie nadmiernej siły nabywczej)
Z przedstawionego porównania wynikają istotne różnice między podatkiem a pożyczką. Niektóre z nich są na tyle oczywiste, że nie wymagają wyjaśnień, inne zaś trzeba zinterpretować. Pożyczka może, podobnie jak podatek, doprowadzić do zubożenia pożyczkodawcy. Sytuacja taka występuje w następujących przypadkach:
– 1) jeżeli w wyniku zjawisk inflacyjnych następuje realny spadek wartości pożyczonego kapitału,
– 2) jeżeli władze publiczne dokonują zmiany warunków zaciągania pożyczek, czyli konwersji długu, na skutek czego pożyczkodawcy tracą część kapitału i procentu,
– 3) jeżeli władze publiczne ogłaszają niewypłacalność co do całości lub części zobowiązań, czyłi gdy następuje repudiacja długów.
Leave a reply