Kwestia obowiązków państwa w zakresie ubezpieczeń

Instytucja ubezpieczeń w ogóle to jedna z najstarszych instytucji finansowych. Powstała ona jako odpowiedź na występowanie ryzyka w życiu człowieka i w jego działalności gospodarczej. Wyrazem zabezpieczenia się człowieka przed skutkami ryzyka i skutkami zdarzeń losowych było organizowanie się grup ludzi połączonych wspólnymi interesami, a więc np. prowadzących ten sam rodzaj działalności. Tak np. rozwinęły się ubezpieczenia w handlu, w transporcie, ubezpieczenia ogniowe. Podstawą wszelkiego rodzaju ubezpieczeń jest solidarność, której ekonomiczny sens polega na tym, że ciężary związane ze szkodami losowymi rozkładają się na dużą liczbę podmiotów, ceną za ochronę ubezpieczeniową jest wnoszenie przez każdy podmiot składki ubezpieczeniowej. Istota zdarzeń losowych polega na tym, że na ich wystąpienie narażone jest wiele (wszystkie) podmiotów, ale zdarzeniami tymi dotkniętych zostanie tylko pewna (na ogół niewielka) ich część. Pozwala to zrekompensować poniesione straty podmiotów dotkniętych zdarzeniami losowymi, chroniąc ich przed bankructwem. Instytucja ubezpieczeń wyrosła więc na polu działalności gospodarczej.

przeczytaj resztę

Kategoria potrzeb zbiorowych – dalszy opis

Obserwacje i badania dotychczasowego rozwoju potrzeb ludzkich, prowadzone przez różne dyscypliny wiedzy, pozwalają na sformułowanie pewnych prawidłowości. Zwrócę uwagę na te, które są istotne z punktu widzenia finansów publicznych.

przeczytaj resztę

Ekonomiczne rodzaje deficytu budżetowego – dalszy opis

Analiza przyczyn i treści deficytu budżetowego powinna dać odpowiedź na dwa zasadnicze pytania: po pierwsze, czy deficyt budżetowy jest skutkiem żywiołowych procesów gospodarczych, których wystąpienia nie można było przewidzieć w fazie budowy budżetu, po drugie, czy deficyt budżetowy wynika ze świadomej polityki gospodarczej i fiskalnej państwa.

przeczytaj resztę

Funkcja bodźcowa budżetu

Kolejną funkcją ekonomiczną budżetu jest tzw. funkcja bodźcowa. Funkcję tę sformułował m.in. J. Kaleta. Jej istotę można sprowadzić do pozytywnego zachowania się podmiotów wobec stosowanych przez państwo instrumentów budżetowych. Problem polega jednak na tym, że działalność fiskalna państwa z reguły zniechęca podmioty gospodarujące do prowadzenia, a tym bardziej rozwijania działalności gospodarczej. Obciążenia fiskalne podmiotów gospodarujących są więc – z punktu widzenia stymulacyjnego – negatywne. Stąd też można mówić raczej o negatywnej funkcji stymulacyjnej budżetu w stosunku do podmiotów gospodarujących. Pozytywna stymulacja budżetowa ogranicza się więc, moim zdaniem, wyłącznie do stosowania przez państwo ulg i zwolnień w obciążeniach podatkowych i ««?/-podatkowych. Mogą one być stosowane albo ze względu na podmiot, albo ze względu na przedmiot opodatkowania i w tym zakresie mogą stymulować rozwój jakiejś dziedziny działalności. Nie zmienia to jednak głównej treści funkcji budżetu, polegającej na negatywnej stymulacji, czyli zniechęcaniu do prowadzenia i rozwijania działalności gospodarczej. Stąd też istotnym problemem jest obiektywizacja zakresu redystrybucji budżetowej i ograniczanie jej do niezbędnych rozmiarów.

przeczytaj resztę

Rynkowe reakcje podmiotów na podatek

W ujęciu mikroekonomicznym musimy analizować skutki nakładania podatków przez pryzmat rynku, tzn. ich wpływ na kształtowanie się popytu i podaży, na równowagę na rynku danego dobra (czynnika wytwórczego), a w ostateczności na decyzje producentów, konsumentów i inwestorów.

przeczytaj resztę

Dobro społeczne

Omówione w poprzednim podrozdziale trudności z rozróżnianiem dobra publicznego i dobra prywatnego na tym się nie kończą. Występują one także w obrębie samego dobra publicznego. Charakterystyczne jest np., że w literaturze krajowej i zagranicznej pojęć „dobro publiczne”, „dobro społeczne” („public good’\ ,,sociał good”) używa się zamiennie. Nie jest przy tym jasne, na ile jest to świadome, a na ile przypadkowe. Załóżmy jednak, że w rzeczywistości istnieją trzy kategorie dóbr:

przeczytaj resztę

Układ celów głosowania

Jeśli z kolei dobór par będzie dokonywany według następującej kolejności: projekt I z projektem III, to zwycięży projekt III, gdyż wyborcy B i C głosowali według takiej preferencji, a dalej projekt II z projektem III, to zwycięży projekt II, gdyż za taką kolejnością głosowali wyborcy A i C. W sumie przy głosowaniu w takiej kolejności ostatecznie zwycięży wariant wyborcy C.

przeczytaj resztę

Dwie płaszczyzny racjonalizacji wydatków publicznych

Problem racjonalizacji wydatków publicznych musi być rozwiązywany w dwóch zasadniczych płaszczyznach:

przeczytaj resztę

Sektor publiczny a finanse publiczne

Opisane wyżej funkcje finansów publicznych wskazują wyraźnie na ich służebny, instrumentalny charakter. Analizując rolę różnych funduszy publicznych trzeba więc ciągle mieć na uwadze przedmiot finansowania lub – inaczej – cele społeczne, gospodarcze, polityczne i inne, realizowane za pomocą funduszy publicznych.

przeczytaj resztę

Rodzaje długu publicznego

W literaturze przedmiotu można spotkać wiele podziałów długu publicznego. H. Dalton rozróżnia „dług produktywny” i „dług martwy”. Pierwszemu odpowiadają aktywa, drugiemu zaś nie1.

przeczytaj resztę

Neoliberalizm i nowy konserwatyzm fiskalny cz. III

Wyrazem antyfiskalnej postawy wobec gospodarki są, moim zdaniem, tzw. standardy z Maastricht wyznaczone dla krajów Unii Europejskiej, ważne dla obecnych członków UE przed wprowadzeniem wspólnej waluty, jak też przed przystąpieniem do UE nowych członków. Wśród standardów tych znajdują się:

przeczytaj resztę

Rodzaje sald budżetowych cz. II

Saldo kredytowe nazywane jest też czasami saldem pierwotnym. Wyodrębnienie salda pierwotnego jest ważne z punktu widzenia oceny zdolności podatkowej gospodarki i społeczeństwa w danym roku fiskalnym. Posługiwanie się saldem pierwotnym jest również wielce przydatne przy badaniu ekonomicznej treści strumieni wpływających na rachunki władz publicznych oraz strumieni odpływających z tychże rachunków.

przeczytaj resztę